Lao Lao

Het vervolg van mijn reis door Zuid-Oost Azië. Van het redelijk toeristische Thailand naar het dunbevolkte Laos. 

Vanuit Pai in het verre noorden van Thailand nam ik de slowboat naar Luang Prabang in Laos. Dit was een tweedaagse tocht met busvervoer naar de grens, een overnachting aldaar, een dag op de boot, een nacht in een grensdorpje in Laos (waar de de eerste Laotiaanse spin de nieuwelingen fier verwelkomde) en een tweede dag op de boot. De boot heeft een open dek met een dak, waar zo'n 50 mensen op kunnen. Men wordt geacht zoveel mogelijk eten in te slaan voor vertrek want op de boot verkopen ze alleen drinken en chips tegen een hoge prijs. De motor van de boot ligt open en bloot te ratelen vlakbij het toilet. Een gevaarlijke plek voor nieuwsgierige kinderhandjes. De slowboat is bij uitstek de manier om rustig kennis te maken met Laos. Zij vaart over de Mekong, met prachtige rotsen en bergen aan weerszijde, op sommige tijdstippen omwikkeld door een witte mistige deken. Lukraak stopt de boot om locals op te pikken.
In Pai kwam ik twee Britse meiden tegen die in Bangkok had ontmoet. Zij reisden met 7 jongens en namen ook de slowboat. Ik sloot mij bij hen aan, net als twee Canadese meiden. Zo vlogen de twee dagen voorbij.  In Luang Prabang waren alle accommodaties vol, zodat we uiteindelijk met inmiddels 13 personen twee kamers deelden met in totaal 5 bedden. Een kamer was erg ruim, maar het werd alsnog een gezellig pyjamafeestje. 
Luang Prabang is een mooie stad met Franse invloeden. In de gezellige hoofdstraat is een night market, waar overdag kraampjes staan die fruitshakes, baguettes en crêpes verkopen. Samen met een paar anderen van de groep hebben we de stad en omgeving per stalen ros verkend. De volgende dag zijn we naar de Kuang Si watervallen gegaan. Onderaan de waterval is een terras van smurfblauw water, het lijkt bijna onmogelijk. Met een touw aan een boom liet jong en oud en local en toerist zich in het water slingeren. We zijn tevens  de berg opgeklauterd  om aan de afgrond van de waterval te staan, erg bijzonder! De volgende dag was even avontuurlijk. We deden een kayaktocht over de Nam Ou en Mekong rivier. Het uitzicht was zo mooi! Uit limestone opgetrokken rotsen, zo hoog dat het flink echode. Tijdens de lunch aten we sticky rice. Letterlijk  plakkerige rijst dat een nacht heeft gestaan, met verse  vis op een bananenblad. We bezochten een grot met duizenden Buddhabeeldjes en een dorp dat haar eigen whisky brouwt. 
De laatste dag ben ik vroeg uit de veren gegaan om bij zonsopgang de monniken hun aalmoes te zien halen langs de kant van de straat. De monniken, gewikkeld in een oranje gewaad, lopen zwijgzaam achter elkaar met een grote pot waarin zij eten verzamelen voor de rest van de dag. Dit krijgen ze van de bevolking en in Luang Prabang helaas van een hele hoop toeristen. Busjes met Chinezen/Koreanen worden afgeladen om de monniken een handje sticky rice te geven. Noot: dit slag is werkelijk overal! Altijd in een groep, als een invasie bij elke bezienswaardigheid die ik in Z-O Azië zie. In Thailand zijn ze te herkennen aan hun iPads, hier maken ze foto's mee (vaak van hunzelf in kekke pose)...
Hoe dan ook, toen de barren sloten (23u) en de meesten in Luang Prabang zich richting bowlingbaan begeven (waarom?) zag ik de kans schoon om in een lokale kroeg een local het hemd van het lijf te vragen of het monnikenbestaan. Als boeddhistische  man mag je in het klooster wanneer je wilt, minimaal een jaar en minimaal een keer. Vrouwen mogen niet. In het klooster krijgt men gratis onderwijs en ik denk dat dit voor arme gezinnen een reden kan zijn om hun kind in het klooster te stoppen.

De volgende stop was Vang Vieng, dat voor 2011 bekend stond om het tuben. Een tube is een rubber band waar je in hangt en waarmee je de rivier afstroomt. Ondertussen meer je aan bij barretjes voor gratis shotjes. Omdat er te veel doden vielen door de combinatie drank en stroming van het water, heeft de overheid de barren gesloten. Tuben is nog steeds mogelijk en er zijn nog twee barren open. Als je met een leuke groep bent is het nog steeds erg sfeervol! Toen wij gingen was de stroming helemaal niet sterk, waardoor we niet begrepen dat in een jaar tijd 23 doden zijn gevallen. Een bareigenaar vertelde dat het dorp er onder leidt. Toch is er nog genoeg toerisme en gelegenheid om in de avond naar een bar te gaan. 

Na Vang Vieng reisden we af naar het zuidelijkste punt van Laos, 4000 Islands genoemd. Hoewel er geen zee te bekennen is, zijn er letterlijk duizenden eilandjes en zandbanken in de rivier. In de nacht dat ik jarig werd maakten we een lange tocht met de nachtbus. Reizen per bus gaat hier erg makkelijk in Z-O Azië. Het grappige is dat je vaak eerst in een minivan zit die je naar het busstation brengt, dan in een grote bus, vervolgens ben je op een station om van bus te wisselen na een uur te hebben gewacht en dan zit zit je in de uiteindelijke (slaap) bus. Het voordeel van reizen met zoveel jongens is wel dat je tas altijd op de minivan en in de grote bus wordt getild, ik heb mijn backpack nauwelijks een centimeter hoeven optillen. Wij meiden zorgen dan natuurlijk voor goede plekken in de bus.  Als we dan ook nog de airco konden regelen zou het helemaal perfect zijn, het is of te warm of te koud! 
Op de 4000 Islands konden we gelukkig lekker afkoelen. Op het eiland Don Det hadden we bungalows met veranda, hangmat en uitzicht op de zonsondergang. Het was goed toeven! Op de dag van mijn verjaardag hebben we het eiland verkend. Het is niet groot maar wel de populairste onder toeristen. Er is geen verharde weg maar wel redelijk wat bedrijvigheid. In de hoofdstraat zijn wat restaurantjes die tevens als bar fungeren. Hier wordt niet alleen sticky of steamy rice geserveerd, maar ook 'happy' dingen, zoals happy pizza, happy cake of happy shakes. Alles waar happy voor staat bevat marihuana. Op een heel andere wijze was ik happy toen ik een zelfgemaakte verjaardagstaart kreeg, bestaande uit onder andere oreo's, brownies en kaarsen. Na het avondmaal en een goedkope cocktail met de dodelijke LaoLao whisky of vodka, een LaoLao biertje dat je maag doet zwellen of een fles whisky uit de supermarkt voor 10.000 kip ( 0.97€) begeeft men zich naar het kleine strandje voor een zelfgemaakt kampvuur. Erg gemoedelijk! 
Vanaf een eiland vlakbij kun je dolfijnen spotten. Op een bootje ga je tegen het einde van de dag het meer op, vlak bij de grens met Cambodja. Met een beetje geluk zie je deze mooie beesten. Wij hadden een paar dolfijnen die vlakbij onze boot naar boven kwamen, machtig mooi! De snelstromende en brede watervallen aan het einde van de dag maakten het helemaal compleet! 

Al met al heb ik veel leuke dingen gedaan in Laos, met een leuke groep mensen. Het eten in Laos ervoer ik als wat minder, vaak smaakloos. Misschien ben ik niet op de juiste plekken geweest. Ik kan alvast wel vertellen dat het wat voedsel betreft weer helemaal is goed gekomen in Cambodja! Daarover later meer!

Groetjes van een tevreden reiziger!