Zomerkriebels met vette hap. Roadtrip Californië

Het is altijd goed om adresjes op verschillende plekken ter wereld te hebben. Na 7 maanden reizen heeft mijn netwerk zich uitgebreid en zo had ik het geluk om ook in de Verenigde Staten van het vliegveld te worden opgehaald. Ik werd hartelijk ontvangen door de ouders van Lauren, de au-pair die mij opvolgde in Sydney. Ik nam haar mee Sydney in en zij linkte mij met haar ouders in een klein plaatje in Orange County, een uur ten zuiden van Los Angeles. 
Toeval deed het dat Rachel en Brittany, twee meiden uit mijn duikteam in Thailand, ook in dit plaatsje wonen! Bij aankomst nam Rachel mij mee naar Laguna Beach; een leuke badplaats met een tropisch uiterlijk (denk palmbomen,  vintage winkels en Mexicaanse restaurantjes). Natuurlijk ook bekend van de MTV-series The O.C., Laguna Beach en The Hills.
Later op de middag bevond ik mij op een surffestival samen met Rachels vriend en diens vrienden, een leuk restaurant bij de haven en aan het einde van de dag in een bar met live muziek. Jammer dat ik toen bijna in slaap viel, maar niet heel gek gezien ik al twee dagen wakker was en mijn biologische klok een jetlag ervoer. Desalniettemin stond ik de volgende dag vroeg op om San Diego te verkennen, een uur ten zuiden van San Juan Capistrano (waar ik verbleef) en heel dicht bij de Mexicaanse grens. Aan het einde van de dag wachten de ouders van Lauren mij op met een heerlijk diner en een fles wijn, ontzettend lief! We hebben heerlijk getafeld en leuke gesprekken gevoerd. Het is er erg gemoedelijk. Zo kwam de buurman even later binnen met zijn eigen glas wijn om wat advies in te winnen over de best mogelijke fietsroute in Nederland. San Juan Capistrano is een super schattig dorpje vol met Spaanse straatnamen en zogenoemde 'adobe' huizen: geconstrueerd uit zand, klei en water. Ik had even het idee dat ik mij in Mexico bevond. De Japanse, Thaise en Vietnamese eet-etablissementen waar de Australiërs zo dol zijn, maakten plaats voor de Spaanse en Italiaanse keuken in het zuiden van Californië. Ja, ik was weer in de VS! In Australië zijn enorm veel Aziaten, met name in Melbourne had ik soms het idee dat ik Azië nog niet verlaten had. In Californië zijn meer Hispanics en Afro-Amerikanen, die natuurlijk ook hun eetgewoonten hebben meegenomen.

Na een paar geweldige dagen in 'The O.C.' was het tijd om de rest van Californië te verkennen! Samen met een Australische meid ging ik met een gehuurde auto op pad. Gelukkig kwam zij ook vers uit het vliegtuig dus wij begrepen elkaar wanneer we onszelf hardop wijs maakten om vooral niet aan de linkerkant van de weg te rijden! De vijfbaanswegen van Los Angeles vloeide over in Highway 1, de scenic route die ons pad voor de komende twee dagen zou worden. 
De eerste stop was in Santa Barbara, waar we meteen in aanraking kwamen met het soms kromme Amerikaanse systeem (ik zal jullie de andere voorbeelden onthouden). We parkeerden bij de tourist info, waar men 15 minuten gratis mag staan. Ik was twee seconden binnen om info te vragen, daarna liepen we naar het strand en terug. En troffen een boete aan. Ik was het hier niet mee eens. Na een telefoontje werd de boete gelukkig ingevorderd. We bezochten daarna een markt en een restaurant voor een late lunch. 
Na een heerlijke lunch en een nieuwe tip van een local reden we naar Cambria. Ook daar kregen we van een local een plek aangewezen waar we een goede zonsondergang konden zien. Gewapend met Californische wijn en fruit van de markt in Santa Barbara genoten we van een prachtige zonsondergang aan zee. In Cambria had mijn reisgenootje al een overnachting geregeld in het enige hostel van het dorpje. Het hostel heeft echter alles weg van een Bed&Breakfast en is het allerschattigste hostel waar ik ooit ben geweest! Het is klein en landelijk ingericht. Het had mijn eigen huis kunnen zijn, geweldig! Met een gezond organisch ontbijt en appels uit eigen tuin is het een aandoenlijk stekje. Het heet Bridgestreet Inn, voor de geïnteresseerden. Cambria zelf is ook erg schattig, typische oude winkeltjes waaronder een klassiek snoepwinkeltje. Gebruik ik het woord schattig iets te vaak trouwens?
Op dag twee hebben we veel gereden maar ook veel gestopt om foto's te maken. Bijvoorbeeld van hele dikke zeeleeuwen die zich op het strand verzamelen tijdens broedseizoen. Later van een waterval dat op het strand gesitueerd was. Dat zie je niet vaak toch, een waterval op het strand? Langs de kustweg die we reden was het vaak mistig, maar erg plaatselijk. Ik weet niet hoe en waarom, maar dit is de zee die condenseert en in een wolkje boven de kust hangt. Ook al is het mistig, het is nog steeds warm in Californië. Soms rijdt je letterlijk door de mist heen in twee minuten. Het levert schitterende plaatjes op, of soms juist helemaal geen plaatjes. 
We stopten in Carmel-by-the-sea, een chique dorp met Sneeuwwitje-achtige huizen. Later op de avond kwamen we aan in Monterey, waar mijn vrolijke Australische reisgenoot al een hotel had geboekt. De backpacker in mij was snel verdwenen. Ik kan me niet heugen dat ik tijdens mijn reis in een hotel heb verbleven, dus het was heerlijk genieten van de gratis zeepjes en het zwembad. 
De volgende dag was het de 4th of July, een nationale feestdag in de VS.  Met Amerikaanse vlaggetjes in de hand bekeken we een parade in Monterey, waarna we weer de weg opdoken richting San Francisco! 
Hier scheidden onze wegen. We hadden samen drie fantastische dagen achter de rug met veel random ontmoetingen en tips van locals.

In de avond van de 4e bekeek ik het vuurwerk in San Francisco; een show van wel 15 minuten. De volgende dag huurde ik een fiets en fietste over de Golden Gate Bridge. Dat was erg leuk, het nadeel is alleen dat je deze immense brug moet delen met vele andere toeristen die niet weten hoe ze met een fiets moeten omgaan.  De meeste mensen gaan naar het plaatsje Sausalito aan de andere kant van de brug, zo ik ook. De meeste mensen gaan per ferry terug, zo ik niet. Ik dacht sportief te zijn door terug te fietsen tegen de wind in. Ik heb het geweten!  Een enorm harde wind en vele steile wegen. Ook in SF zelf trouwens, het is een stad met enorm steile wegen. Ik heb denk ik zo'n 20 km afgelegd maar het duurt allemaal wat langer als je wind tegen hebt en de berg op moet. Maakt niet uit, ik heb ontzettend mooie foto's! 
Ik heb de stad in drie dagen verkend. Iedereen met wie ik praatte in Californië was razend enthousiast over deze stad. Ik snap waarom, er is veel te zien. Hoogtepunt voor mij was de wijk Haight-Ashbury, waar de echte hippies rondlopen (ongewassen oude kleding een aura van wiet). Er zijn veel tweedehands kledingzaken en hippe organische tentjes, je kent het soort. Erg leuk was de winkel waar ze kleding hadden van elk decennium, vanaf de jaren '20! Dit was als een snoepwinkel voor mij en ik keek mijn ogen uit. Op de laatste dag ging ik naar het Explanatorium, een net geopend museum gefocust op wetenschap. De bezoeker kan actief dingen ontdekken ipv bekijken. Heb je bijvoorbeeld ooit magnetisch zwart zand aangeraakt? Super leuk en het haalde even de nerd in mij naar boven. 

Ik heb een leuke tijd gehad in Californië. Wat mij echter wel opviel waren de vele daklozen, met name in SF zie je ze om de vijf meter met hun kinder- of winkelwagentje vol bezittingen. Ik kreeg er echter een naar gevoel bij. Hoewel ik in India veel erger heb gezien raakte mij dit meer. Ik voelde mij voor net eerst sinds mijn reis af en toe zelfs onveilig in sommige buurten van San Francisco. Ik denk dat het komt omdat de mensen hier wat uitgesprokener zijn (deels door drugs- en alcohol misbruik). Helemaal in vergelijking met Aziaten. Aziatische daklozen heb ik trouwens niet gezien in SF, hoewel er wel Aziaten wonen. Iemand een culturele verklaring? Ik heb me prima vermaakt maar vond dit een minder leuke ervaring. En alsjeblieft, waarom zijn de Amerikanen zo verschrikkelijk slecht gekleed? Leuke kleding hoeft niet duur te zijn in de VS. Ik werd af en toe een beetje neerslachtig van de slechte kledingstijl van menig Amerikaan -jong en oud- en het typische overgewicht.  Gezellig dik is er niet meer bij. Het is jammer dat zoveel mensen zichtbaar aan obesitas lijden. 

Voor nu wil ik vrolijk afsluiten met net bericht dat ik zonder slechte landing (vliegramp SF) ben aangekomen in Jamaica! Ik verlangde naar warme temperaturen en dat is wat ik heb gekregen. HET IS HIER WARM! Nee echt, het is wee aa er em. Warm dus. 
Ik zal snel verslag doen van mijn laatste avonturen alhier, mijn laatste avonturen van mijn hele reis zelfs! Daarna zal ik nog een algemene beschouwing plaatsen. De komende twee weken zelfs twee updates dus! 
Fijne vakantie voor diegenen die nu zomervakantie hebben in Nederland. Groeten vanuit de Caribbean!